Kominki Galeria

Palące się w kominku drewno sprawia, że w domu panuje rodzinna, przytulna, swojska i przede wszystkim ciepła atmosfera. Odpowiednie drewno to bardzo istotne zagadnienie związane z efektywną eksploatacją kominka.

W zależności od wielkości pomieszczeń, pogody i systemu palenia w sezonie grzewczym zużywa się od 5 do 15 m³ drewna. Z tego powodu warto poświęcić trochę czasu na znalezienie najlepszego drewna opałowego.

Ogrzewanie domu za pomocą drewna kominkowego ma dużo zasadniczych zalet. Jest wydajne, niezależne, bezpieczne oraz nieskomplikowane. Ponadto z uwagi na pełną odnawialność jest w pełni ekologiczne.

Drewno kominkowe różni się w stosunku do tego, które stosowane jest w zwykłych kotłach centralnego ogrzewania. W tradycyjnym piecu możemy palic praktycznie wszystkim począwszy od kory, wiórów, zrębków do drewna iglastego.

Drewno przeznaczone do palenia w kominku musi spełniać zdecydowanie większe wymagania. Optymalne drewno kominkowe to starannie wybrany opał w postaci klocków i szczap z wyselekcjonowanych gatunków drzew liściastych.

Drewno iglaste nie jest polecane do palenia w kominkach, ponieważ posiada mniejszą gęstość. Dużym minusem jest żywica, która wpływa na zanieczyszczenie kominka. Ponadto drewno zawierające żywicę pali się zbyt dynamicznie oraz wydziela duże ilości sadzy i dymu.

Do palenia w kominkach wykorzystuje się drewno pochodzące z drzew liściastych. Drewno z drzew liściastych posiada mało żywicy, nie wytwarza dużej ilości dymu i sadzy oraz pali się w sposób zrównoważony.

Drzewa liściaste można podzielić na tzw. miękkie i twarde. W ten sposób określa się twardość drewna zaraz po dokonaniu ścięcia. Drzewa miękkie posiadają mniejszą kaloryczność i co się z tym wiąże wartość opałową.

Do drewna miękkiego zaliczany wierzbę, olchę szarą, topolę, lipę oraz osikę. Drewno twarde to dąb, grab, olcha czarna, buk, brzoza, akacja, jabłoń i inne.

Zakupienie wysokokalorycznego, twardego drewna umożliwia rzadsze podkładanie do kominka, osiągnięcie wyższej efektywności grzewczej oraz zaoszczędzenie miejsca przeznaczonego na składowanie opału.

Wilgotność i sezonowanie drewna

W zależności od gatunku drewna (zaraz po ścięciu drzewa) może znajdować się w nim nawet 55-65% wody. Z reguły drzewa ścinane w okresie zimowym posiadają mniejszą wilgotność. Tak wysoka zawartość wody powoduje, że drewno słabo się pali, mocno dymi, wytwarza mało ciepła i dużo sadzy. Wartość opałowa wilgotnego drewna jest dosyć niska.

Obniżenia wilgotności drewna dokonuje się za pomocą tzw. sezonowania. Jest to nic innego, jak pozostawienie drewna przez pewien czas w celu wyschnięcia. Czas trwania sezonowania powinien wynosić co najmniej 1 rok, a optymalnie 2 lata. Dzięki temu zabiegowi możemy obniżyć wilgotność drewna do 15-25%. Drewno najszybciej schnie, jeśli jest pocięte na niewielkie szczapy. Szybkość schnięcia jest również ściśle uzależniona od gatunku drewna.

W przypadku sezonowania na zewnątrz należy zbudować specjalne zadaszenie i nie kłaść opału bezpośrednio na gruncie. W tym celu bardzo często stosuje się specjalne legary. Drewna nie należy sezonować w pomieszczeniach, które nie posiadają przewiewu. Z uwagi na temperaturę szybkość schnięcia drewna największa jest w miesiącach letnich, zaś najwolniejsza w zimie. Bardzo dobrym sposobem na sezonowanie drewna jest zbudowanie specjalnej wiaty.

Charakterystyka poszczególnych gatunków drewna

Dąb – posiada wysoką wartość opałową, ponieważ pali się długo i dosyć spokojnie. Daje dużo ciepła i może być zastosowany do wędzenia wędlin. W trakcie spalania wydaje miły zapach.

Grab – Pali się dosyć wolno i uwalnia dużo ciepła. Powszechnie uważany za bardzo dobry gatunek do palenia w kominku. Płomień ognia jest dosyć mały.

Brzoza – wyróżnia się średnią wartością opałową, pali się dosyć szybko oraz posiada niewielką ilość substancji smolistych

Topola – jeśli jest sucha to pali się dynamicznie, zaś wilgotna nie chce się nawet podpalić. Wartość opałowa jest dosyć słaba, ponieważ daje mało ciepła.

Buk – uznawany jest za gatunek posiadający dużą wartość opałowa. Wytwarza sporo ciepła oraz pali się długo i spokojnie.

Jesion – wytwarza dużo ciepła, długo się pali i trudno łupie. Niezwykle rzadko wykorzystywany w celach opałowych.

Drzewa owocowe – najlepiej nadają się do wędzenia wędlin. Palą się dosyć wolno wydzielając przyjemną woń.

Zakupienie drewna kominkowego

Drewno do kominka z powodzeniem możemy zakupić w różnego rodzaju składach opałowych i tartakach. Sprzedawane w tych miejscach drewno najczęściej wcześniej było sezonowane. Drewno można zakupić również w nadleśnictwach, jednakże zazwyczaj nie było wcześniej sezonowane. Plusem zakupów drewna w nadleśnictwach jest atrakcyjna cena.

Pomiar drewna

Znajomość jednostek pomiaru drewna odgrywa ważną rolę, szczególnie w trakcie dokonywania zakupu. Drewno możemy mierzyć za pomocą metrów sześciennych lub przestrzennych.

Metr przestrzenny to ilość drewna jaka znajduje się w stosie o wymiarach 100cm x 100 cm x 100 cm. Z pomocą tej jednostki obliczymy ilość drewna wraz ze wszelkimi wolnymi przestrzeniami.

Metr sześcienny jest to również stos o wymiarach 100 cm x 100 cm x 100 cm, jednakże skorygowany o wolne przestrzenie pomiędzy kawałkami drewna. Ustalenie metra sześciennego następuje poprzez pomożenie szerokości, wysokości i długości stosu drewna i kolejne przemnożenie przez współczynnik redukujący, który wyeliminuje wolne przestrzenie.

Ogólnie można przyjąć, że 1 metr przestrzenny to 0,70 metra sześciennego. Oczywiście jest to wartość czysto orientacyjna, ponieważ ściśle zależy od sposobu ułożenia drewna oraz czy jest okorowane bądź nie.

Cena drewna kominkowego

Cena drewna do kominka ściśle uzależniona jest od miejsca w którym mieszkamy, jak również aktualnej sytuacji na rynku drzewnym.

Orientacyjne ceny metra przestrzennego drewna

Jesion – ok. 150 – 200 zł

Buk – ok. 150 -200 zł

Dąb – ok. 150 – 200 zł

Olcha ok. 130 – 160 zł

Brzoza – ok. 150 – 180 zł

Powyższe przedziały cenowe prosimy traktować w sposób tylko orientacyjny.

Zobacz także:

Paliwa kominkowe – brykiet, pellet, drewno, gaz, węgiel, bioetanol i paliwo żelowe